Süpernova Nedir?
Enerjisi tükenen Büyük Yıldızların şiddetli bir şekilde patlaması bir süpernova olarak bilinmektedir. Bir süpernovanın parlaklığı, Güneş’inkinin yüz milyon katını geçebilmektedir. Yapısı tamamen iyonize maddeden oluşan plazma şeklindeki bir süpernovanın parlaklığını kaybetmesi başlangıçta haftalar veya aylar alabilmektedir. Mevcut enerji üretimi, Güneş’in 10 milyar yılda üreteceği enerjiyi aşıyor. Bu patlamalar, evrendeki maddeyi bir konumdan diğerine taşır. Patlamayla dağılan yıldız kalıntılarının diğer astrofiziksel bölgelerde. Toplandığı ve yeni yıldızlar veya yıldız sistemleri oluşturduğu düşünülmektedir. Bu teoriye göre, Güneş’in, Güneş Sistemi’ndeki gezegenlerin ve tabii ki. Dünyamızın oluşumundan uzak geçmişte meydana gelen bir süpernova patlaması sorumludur. Bir süpernovanın çıplak gözle görülebilmesi için üç koşulun karşılanması gerekir. Bunlar:
- Patlama güçlü ve parlak olmalıdır.
- Süpernova ile aramızdaki süpernova görüntüsünü engelleyen herhangi bir gaz veya toz bulutu olmamalıdır.
- Yakında olmalıdır.
Çıplak gözle görülmeden önce, bu koşulların tamamının veya çoğunluğunun yerine getirilmesi gerekir. Süpernovalar diğer gökadalarda sıklıkla gözlenir, ancak önemli miktarda toz bulutu nedeniyle Samanyolu Gökadası’nda pek görülmüyor.
- Tavsiye Edilen İçerik: Büyük Patlama Teorisi
Süpernova Patlaması
Patlayan yıldızlar süpernova olarak bilinmektedir. Tip II süpernovalar veya çekirdek çöküşü olanlar, genellikle bir süpernova düşündüğünüzde akla ilk gelenlerdir. Güneş’ten on kat veya daha büyük kütleye sahip bir yıldız. Ömrünün sonuna gelip patladığında geride bir beyaz cüce veya kara delik kalır. Tip I süpernovalar, Güneş’e benzer bir yıldızın yakındaki bir beyaz cüceden madde emdiği zaman gelişen başka bir türdür. Bir termonükleer patlama, beyaz cüceyi. Üzerinde madde biriktiğinde ve belirli bir kütle eşiğine ulaştığında parçalara ayırır.
Beyaz Cüce Olmak ile Kara Delik Olmak Arasındaki İnce Çizgi
980’deki hesaplamalara göre, elektron yakalayan süpernova olarak bilinen üçüncü bir tür süpernova da olmalı. Sessizce beyaz cücelere dönüşen yıldızlar ile bir şekilde nötron yıldızlarına veya kara deliklere dönüşen yıldızlar arasındaki ince çizgi. Bu tür patlamaların 8 ila 10 güneş kütlesindeki yıldızlarda meydana geldiği yerdir.
Nötron yıldızları, bazı tip II süpernovalar gibi elektron yakalayan süpernovalar tarafından da oluşturulmaktadır. Bununla birlikte, yıldızın çekirdeğindeki magnezyum ve neon atomları. Yıldız ölmeye başlamadan hemen önce etraflarında serbest yüzen elektronları yakalamaya başlar. Yıldız çekirdeğini dengede tutan dış basıncı yaratan şey budur. Yıldızın dış bölgeleri aynı anda bir süpernova patlaması olarak dışa doğru patlarken, çekirdek bölgeleri elektronların emilmesi nedeniyle dış basınç düştüğünde bir nötron yıldızına dönüşür.
Japon amatör bir gökbilimci olan Koichi Itagaki, Mart 2018’de NGC 2146 gökadasında yepyeni bir süpernova bulunmaktaydı. Bu gökada, Zürafa takımyıldızında yaklaşık 30-40 milyon ışık yılı uzaklıkta bulunmaktadır. 28 Haziran 2021’de Nature Astronomy’de yayınlanacak bir yayında, bugün patlamayı inceleyen araştırmacılar. Elektron yakalayan bir süpernovanın özelliklerine tam olarak nasıl uyduğunu da anlatmaktadır.
Gökbilimciler, SN 2018zd olarak bilinen bu yeni süpernovayı ayırt eden patlamadan önce ve sonra Hubble ve Spitzer uzay teleskopları tarafından çekilen ev sahibi galaksinin fotoğraflarını karşılaştırabilmektedir. Bu, patlamayı hızlandıran potansiyel bir progenitör yıldızı bulmalarına da yardımcı oldu. Berkeley’deki California Üniversitesi‘nden ortak yazar Alex Filippenko’ya göre, “bu, diğer elektron yakalama süpernova olasılıkları için hiç yapılmamış temel bileşenlerden biriydi, daha önce hiçbir zaman gerçek bir tanımlanabilir ataları ve patlayan yıldızları olmamıştı. ” Yıldız ve o yıldızın süpernova patlamasından gelen ışık. Artık elektron yakalayan öngörülen profille karşılaştırılabilmektedir. Böyle bir olay için gerekli olan altı kriterin tamamı, gözlemler dikkate alındığında uyumlu bir şekilde karşımıza çıkıyordu.
